Baba'm öldü benim kısa bi süre önce.Evet çok üzüldüm,evet hala gittiğine inanamıyorum ama konuşmak istediğim bu değil.Başka bişii anlatıcam size;
Bu dönemde etrafımdaki sevenlerim sağolsunlar beni hiç yalnız bırakmadılar,baş sağlığı dilediler.İşte bu dilenen başsağlıkları sırasında bişey keşfettim...
Herkes başsağlığı dilerken birbirinden farklı kelimeler kullanıyordu,ya yetiştiriliş tarzına göre ya kültürel ama hepsi birbirinden farklı kelimeler.Kimi de bu kelimelerin uzaktan yakından uğramadığı insanlar olduğundan etraftan duyduğu gibi bu cümleleri kuruyorlardı.İşte bu ikinci bahsettim "kimi" bence çok ama çok NAİF insanlar.Tabi ki bu dönemde yanımda olan herkes ama herkes çok özeller benim için,çok seviyorum herkesi ama bu etraftan duyduklarıyla taziyeciler var ya gerçekten NAİF ler...Çünkü bu karşındakini sevdiğin için,saygı duyduğun için,acısını hafifletmek için yapılan bi fedakarlık belki de.Hiç kullanmadığın kelimelerden cümleler kurup hooop bilmediğin bi formattasın...İşte bu yüzden Naifler bu "kimi" ler. SeVdiğin için gönüllü olarak başka bi formdasın...Kız arkadaşın için babasının karşısında olduğun gibi,ya da sadece annen üzülmesin diye bilmem kimin büyük büyük halasının karşısında saatlerce efendi çocuk gibi oturmak zorunda olduğun gibi...
Ama gel gelelim ben bunun ayrımını yapamıyorum.Sanırım babamın yakın zamanda kaybından ötürü sağlıklı düşünemediğimden ben kimin naif kimin gerçekten o kelimelerin sahibi oldugunu ayırt edemiyorum.Aklımın tuhaf bi oyunu gibi bu,bana here herkes o kelimelerin sahibi olabilir ya da herkes isterse Naif olabilir.O zaman bi karar vermem lazım;
Sanırım kısa bi süreliğine herkes NAİF...Bu dönemde yanımda olan HERKESE minnettlerimle...
