Hayat zor... Yaşamak,aşık olmak, ayakta kalmak zor...
Mücadele etmek, laf anlatmak en önemlisi de kendini anlatmak zor...
Bunları konuşurken esmer güzeli arkadaşımla çok hoşuma giden bir benzetme yaptı aniden;
"Hani şu facebook ta herkesin deli gibi oynadığı FarmVille oyunu var ya,sana boş bir tarla veriyorlar ve sen ekip biçiyorsun o tarlayı. İşte hayat ta tıpkı o oyun gibi aslında"
Çok hoşuma gitti bu benzetme. Elde ettiğin paralarla tarlayı büyütüyorsun,dekorasyonuyla ilgileniyorsun, birşeyler kattıkça katıyorsun tarlana. Amaç daha iyi bir tarlaya sahip olmak daha çok kazanmak ve DİĞERLERİNDEN daha iyi olmak...
İşte hayatta aslında tam bir FarmVille. Doğduğun an veriyorlar o boş tarlayı sana. Önce Belirli bi süre ebeveynlerimiz doldurmaya ekip biçmeye başlıyor tarlayı gönüllerince ve biraz da egoistçe. Kendi doğrularını yada zamanında kendilerinin yapamadıklarını çocuklarının tarlalarına ekiyorlar pürtelaş:) Ekiyorlar, ekiyorlar, ekiyorlar durmaksızın...Taa ki belli bir yaşa kadar.
Çocuk büyüdükçe devreye okuduğu okullar,kitaplar,arkadaşlıkları ve sosyal çevresi giriyor.Tarlaya korkuluklar alınıyor, yeni ekinler, çitler,dekorasyonlar...
Belli bir farkındalık oluştuğu zaman ise kişi kendi tarlasının bahçıvanı oluyor aslında.20 li yaşların başında kendine yatırım çağı START alıyor. başlıyor bahçıvanın telaşı ve kargaşa...
Hayattan emekli olana kadar da emekli olamıyorsun bu bahçıvanlıktan. Ekmeye biçmeye devam. hemde telaşını ,içindeki kargaşayı taze tutarak. Yazıya burda son vermeliyim çünkü tarlam beni bekliyor.Önce ektiğim ekinleri toplayıp yeni ekinler ekme zamanı.. Herkese kolay gelsin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
fikir şeettirin:)