KÜÇÜK BİŞİ...

Benim yokluğumu sevmedin hiç… Tanıdıkça uzaklaşıyordun benden.
Anlamsız ve nedensizdi tüm gelişlerin ve ben seni öptüm derken
"bir nedeni yok yalnızca öptüm " diyordun Küçük İskender gibi küçültüyordun kocaman yüreğini...
Unutmak için tanıyordun
Sevmekten vazgeçmek için...
Ellerimin ayaklarımın soğuğu kesiyordu seni yazın ortasında
Aldırış etmiyordun
Çoktan sızmıştın koynumda
Kızardın bu lafıma
Dinlendiriyormuş göğsüm
Ondan kapanırmış kepenklerin
Yalan mıydı bilmiyorum umurumda da olmadı
Sen koynumdaydın ya
Göğüs kafesim daha bir ağırlaşırdı ve ben bu ağırlığı hep sevdim anlam yüklemeden…
OMZUNDA ÇİÇEK AÇAN KADIN

NOT: Bundan böyle her hafta konuk yazarımız "Omzunda Çiçek Açan Kadın" burada yazıyor duyurulur. Sıkı takipçisi olacağınızı düşünüyorum...İşte bu ilk yazısı...