Aldığım Kocaman Bir Lokma Gibi Hayatım!

Aldığım kocaman bir lokma gibi hayatım
Takılıp duruyor boğazıma
Fazla kızarmış yanları yarıp geçiyor
Ekmek şarap gibi
İçimde ısıtıyorum şarabımı
İçine bandırdığım soluklarım kesiliyor
Anlamlaştırmak değil bu
Uzağıma düşürmek gölgelerimi
Buda yetmiyor
Arınmam gerek renklerimden
Üzerime döküldü çıkmaz şimdi lekesi
Her yanım kanıyor sanki...
İçim çekilmiş
Buruşturulmuş bir kağıt gibi
Parmak izlerim var üzerimde
Düzeltme çabası değil bu
Bir yerlere kaldırıp atamama acizliği
Düşmüş beden çoktan yollara
Ruhsa gölgelerle kalmış
Karanlık benden yana
Tek fener gözler

Ara ara uzunları yaksam da kısılıp kalıyor her gördüğü karşısında
Yalnızlıktan mı kaçıştı bu
Yoksa yalnızlığa duyulan özlem mi?
Beceremiyorum hayattan küçük lokmalar almayı...
Ve ağız dolusu çıkmasını istiyorum
Sokak başlarını tutan serserilerin ağzından çıkanlar gibi
Hayatmış
Yaşanılacak çok şey varmış yaaa
Neyse
İçim dillendi
Bir iç kanama bu belli ki
Müdahale gerek miydi ki acaba
Erteleme vakti şimdi yaşamayı
Suskunluk çığırdan çıktı
İçim çığırıyor en sevdiğim ezgileri...
Sokaktayım,
Her köşe başında beni bekleyen sokak lambalarım
Yansımaları ayın çocukları gibi
Yüzüm aydınlanıyor
Ay yüzüme vurdu her köşe başında
Acıdı biraz
Halim acıdı ayın çocuklarına...

OMZUNDA ÇİÇEK AÇAN KADIN....