Yazlar uzundu eskiden...

Yazlar uzundu eskiden...7-8 yaşlarındayken kuzenlerimle elele tutuşuo "ooooooooooooooo niveeeeaaaaaaa" diye bağırarak denize atardık kendimizi. Hala da bilmem neden öyle yaptığımızı ama güzeldik.saf,ne yaptığını bilmeyen mutlu çocuklardık.
Karton kolilerden ev yapardık;pencereleri kapıları olan. Sonra o evi yakardık;yangın çıkmış mizanseli verirdik. Komşumuz fırıncının oğlu Murat'ta seslendirme yapardı üstüne. Yangında evde mahsur kalmış komşu teyze sesiyle çığlıklar atar evim yanıyor diye dövünürdü:) Cinsiyetsiz birini ilk kez görüyorduk ve şekınlıkla izleyip eğleniyorduk yine...
Ha birde komşu oğlu Deniz vardı;ATEİST DENİZ...İzmirİn nemli gecelerinde kapı önünde ÇİĞDEM çitlerken yapılan sohbetlerde hep enteresan bi o kadarda mülteci açıklamalar yapardı. Bize Allah Baba diye öğretileni redderdi;" belki bir kilim benim inandığım belki bi bulut" demişti. inandığıklarımıza isim takmaktan vazgeçin derdi. Hep bi adım geride durmuştum bu akıllı ateist komşumuzdan...
Şimdiki yazlarda olduğu gibi sopaya takılmış fabrikasyon dondurmalar yoktu eski yazlarda. Külahta yenen,eridikçe parmaklarına akan açık dondurma yazlarıydı onlar. 7 Kardeşler adlı dondurma zincirinin Wolksvagen marka minibüsleriyle mahallemize gelmelerini dört gözle beklerdik.Sesi sonuna kadar açılmış müzik eşliğinde dondurma arabası yaklaştığında bütün çocuklar annelerinden harçlıklarını alıp sıraya girmiş olurdu bile...
Yazlar uzundu eskiden...Bizler çocuktuk...Ama herşeye rağmen mutluyduk..Masumduk çünkü...Sonra büyüdük masumiyet sabunu avcumuzda eridi yıllarca...Artık eskisi kadar uzun değil yazlar...Bir yaz gecesi yapılan sex sonrası üstündeki terin kimin olduğunu bilemediğin yazlar şimdiki...